Από ηλικίας 9 χρονών!!!!!

του Θάνου Γκούρα

Κάποτε και πριν πολλά χρόνια, όταν ήμουν σε ηλικία 9 χρονών περίπου, θυμάμαι τον πατέρα μου

Ξεκινώντας λοιπόν άρχισε να με παίρνει μαζί του και σε τακτά χρονικά διαστήματα θα έλεγα στα βουνά, αφού η καρδιά του χτυπάει ακόμα θα έλεγα περισσότερο στο θήραμα...

Πηγαίνοντας παρέα και σε ώρες κατάλληλες για ένα μικρό παιδί-εμένα- αν και πετούσα από την χαρά της στιγμής ακλουθούσα με πολύ μεγάλη όρεξη και πάντα πίσω του, για την όλη περιπέτεια και αναζήτηση τόπου και θηράματος.

Περιμένοντας να έρθει αυτό και αφού περνούσαν ευχάριστα μεν αλλά κουραστικά δε, οι ώρες λόγο περπατήματος στα βουνά, στο τέλος έπαιρνα και το δωράκι που φυσικά ήταν η σκοποβολή, κρατώντας κόντρα το χέρι του πατέρα πάντα στην πλάτη μου και την επιβράβευση του, βλέποντας τον να ανοίγει τα χέρια του και να με σφίγγει στην αγκαλιά του, ψιθυρίζοντας μου μες το αυτί.... Σ’ ΑΓΑΠΑΩ ΝΑ ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ!!!!!

Για δυο τρία χρόνια ήμουν παράλληλα και στο κυνήγι χειμώνα αλλά και το καλοκαίρι ξεκίνησα κάπως έτσι και με την βοήθεια πάντα την δική του το ψάρεμα.....

Πηγαίνοντας λοιπόν για μπάνιο σχεδόν κάθε σαββατοκύριακο στην Ανάβυσσο, αλλά και διακοπές για συνεχή έτη στον Γερολιμένα τέλος Αυγούστου για να συνδυάσει ο πατέρας βουνό και θάλασσα και δεν κρύβω ότι από ψαροντούφεκο και απίκο τελικά με κέρδισε η μάνα θάλασσα που βλέποντας το αυτό ήρθε η ώρα να μου πει,,,,

Εσένα γιε μου αφού σου αρέσει τόσο πολύ το ψάρεμα κάτσε με την μητέρα σου και ‘γω αφού πάω να ρίξω καμιά ντουφεκιά χαράματα θα έρθω να σε πάρω να πάμε και παρεούλα για ψαρεματάκι....

Και έτσι γινόταν, ποτέ δεν με άφησε ούτε μια στιγμή μόνο μου ούτε λεπτό!!!!!

Δεν θα ξεχάσω τα πρώτα δώρα του βατραχοπέδιλα μάσκα και ένα ψαροντούφεκο της BALCO τότε, όλα σετ και αμέσως ήρθε και το απίκο ένα δίσπαστο μπαμπού χαχαχα γελάω, τότε και με τις καρούλες τις δυάγκιστρες και τα καμπανάκια βαρίδια....

Και όμως έτσι ξεκίνησα....

Σήμερα ετών 44 και μετά από 35 χρόνια ομολογώ πως έτσι κάπως έχω ξεκινήσει και τον δικό μου γιο εδώ κι ένα χρόνο και ίσως αύριο και την κόρη μου γιατί είναι πολύ μικρούλα ακόμα 1,5 έτους,,,,

Νοιώθω άσχημα που δεν με κέρδισε το κυνήγι και θα μπορούσα να τον ακολουθώ ακόμα και σήμερα στα 68 του...

Νοιώθω όμως και μεγάλη υπερηφάνεια γι’ αυτόν που με βοήθησε με τα όλα όσα ήξερε να μάθω, να σέβομαι και να αγαπάω πραγματικά ότι είχα επιλέξει εγώ και το ίδιο ακριβώς θέλω να διδάξω και στα δικά μου παιδιά αύριο!!!!

ΠΑΤΕΡΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ!!!!!!!!!!!!!!

ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΟΛΑ!!!!!!!!!!!!!

Ευθύμη ο οποίος είχε και έχει ακόμα και τώρα μεγάλη τρέλα με το κυνήγι, αλλά και με το ψάρεμα, να προσπαθεί να με κάνει να αγαπήσω, κάτι από τις δυο τρέλες του και πάνω από όλα την φύση σε αυτήν την ομορφότερη και πλουσιότερη χώρα που ζούμε...