Καλοκαίρι του 2008. Ήταν μεσημέρι του Ιουλίου και όπως
συνηθίζαμε με τους φίλους κάναμε μπάνιο στην παραλία της Καλαμάτας. Στη
συζήτηση για το τι θα κάνουμε το βράδυ, ήρθε η πρόταση να καθίσουμε σε μια
παραλία, να ανάψουμε φωτιά και να σκοτώσουμε την ώρα μας λέγοντας ιστορίες που
ως συνήθως δεν καταλήγουν ποτέ με τον ίδιο τρόπο. Ο ένας θα έφερνε την κιθάρα
του, ο άλλος τα αναψυκτικά, άλλος εργαλεία για ζογκλερικά κόλπα και εμένα μου
βγήκε αυθόρμητα η φράση "Εγώ θα ψαρέψω".