Μορφωνονται τα λαβρακια απο το catch and release?

του  Πασχάλη Σερέγου
Βρήκα ένα άρθρο στο διαδίκτυο αναφορικά με τα λάθη που κάνουμε επιλέγοντας τεχνητά δολώματα. http://www.makebetterfishinglures.com/plasticlures.html Ντάξει...οι τύποι πουλάνε ένα βιβλίο για το πως κατασκευάζεις πλαστικά ή ξύλινα τεχνητά δολώματα αλλά το κείμενο διαθέτει πολλά διαμάντια τα οποία σηκώνουν μεγάλη συζήτηση. Το ανεβάζω εδώ γιατί αναφέρει πολλά για την εκπαίδευση των ψαριών αλλά μάλλον αφορά όλη την ενότητα και όλα τα θέματα αναφορικά με το lure fishing. Κάθισα και μετέφρασα ένα μεγάλο κομμάτι και σας το παραθέτω μαζί με το link. Λογικά αφού διαθέτει το link δεν υπάρχει πρόβλημα clopy αλλά έχω ζητήσει και την άδεια των παλικαριών και περιμένω απάντηση. Φαντάζομαι δεν θα είναι αρνητικοί οπότε παραθέτω: Λάθος Νο2 – Δεν γνωρίζουμε την ημερομηνία λήξεως του τεχνητού μας. Ειλικρινά, ξέρετε ότι τα τεχνητά έχουν ημερομηνία λήξης? Νομίζετε ότι σας κάνω πλάκα τώρα έτσι? Όχι φίλοι μου. Είμαι σοβαρός. Δεν υπάρχει κάποια μικρή ταμπελίτσα πουθενά επάνω στο τεχνητό που να λέει «χρήση έως» και να δίνει μια συγκεκριμένη ημερομηνία. Όχι. Αλλά τα τεχνητά έχουνε με σιγουριά περιορισμένο κύκλο ζωής. Ή τουλάχιστον έχουν ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα κατά το οποίο είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικά. Βλέπετε, τις τελευταίες δεκαετίες έχουμε καλλιεργήσει μια κουλτούρα catch & release η οποία είναι φανταστική. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το catch & release έχει ως αποτέλεσμα μεγαλύτερους αριθμούς ψαριών και μεγαλύτερη προοπτική για ενήλικα άτομα ή ακόμα και ψάρια τρόπαια. Αλλά – και εκεί είναι το θέμα – έχει επίσης σαν αποτέλεσμα το να γίνονται τα ψάρια πιο έξυπνα και είναι δυσκολότερο να πιαστούν. Η παρακάτω παράθεση έρχεται κατευθείαν από το site του International Game Fish Association. Αναφέρεται σε Μεγαλόστομα λαβράκια (largemouth bass), αλλά οι ψαράδες το γνωρίζουν από μόνοι τους για δεκαετίες ότι αφορά στα περισσότερα δημοφιλή ψάρια. Έρευνες καταδεικνύουν ότι το μεγαλόστομο λαβράκι είναι το πιο έξυπνο ψάρι του γλυκού νερού, ικανό να ξεχωρίσει και να αποφύγει έναν συγκεκριμένο τύπο τεχνητού ακόμα και μετά από μία αναμέτρηση μαζί του. Στην πραγματικότητα μερικές λίμνες με λαβράκια που υποστηρίζεται ότι έχουν αλιευθεί όλα, περιέχουν πολλά λαβράκια αλλά τα ψάρια έχουν μάθει να αναγνωρίζουν στην κυριολεξία όλα τα κοινά τεχνητά δολώματα που χρησιμοποιούνται στη λίμνη. Σε τέτοιες περιπτώσεις, ένα τεχνητό που είναι νέο γι’ αυτά είναι πολύ πιθανό να δουλέψει εκεί που άλλα απέτυχαν. Βάση δεδομένων ιχθύων του International Game Fish Association Γι’ αυτό και νέα δολώματα που παρουσιάζονται στην αγορά έχουν τόσο απότομη επιτυχία, αλλά μετά από μια ή δύο σεζόν σχεδόν ξεχνιούνται. Και φυσικά το catch & release σημαίνει ότι τα ψάρια έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να εκπαιδευτούν. Η ελίτ των ψαράδων έχουν το συγκριτικό πλεονέκτημα εδώ. Ας το δούμε καθαρά, εάν ήμουνα ιδιοκτήτης μιας μεγάλης εταιρίας κατασκευής τεχνητών ποια θα ήτανε η στρατηγική μου? Απλά! Βρες ένα ονομαστό επαγγελματία ψαρά να σπονσονάρεις και βάλε τον να σε βοηθήσει να εξελίξεις ένα νέο τεχνητό. Κάνε ότι μπορείς να εξελίξεις ένα τεχνητό που θα ανεβάσει τον τύπο στον πίνακα των νικητών. Μόλις οι μάζες δουν έναν επαγγελματία να κερδίζει ένα τουρνουά με ένα συγκεκριμένο δόλωμα οι πωλήσεις θα εκτοξευτούν. Φυσικά, από τη στιγμή που το τεχνητό θα παραχθεί μαζικά και όλοι οι ψαράδες αποκτήσουν από ένα κουτί από αυτό, τα ψάρια θα εκπαιδευτούν πολύ γρήγορα, οπότε και τα τεχνητά χάνουν την αποτελεσματικότητά τους. Αυτό δεν απασχολεί τους επαγγελματίες ψαράδες βέβαια γιατί ήδη ετοιμάζουν την νέα γενιά τεχνητών με τους σπόνσορές τους. Για να γίνεις ψαράς θρύλος πρέπει να βρεις έναν τρόπο για να αντιμετωπίσεις αυτή την πρόκληση. «Ο Murray νίκησε εκείνο το κλασσικό τουρνουά με κάτι το οποίο τότε ήτανε νέο τεχνητό και το λέγανε spinnerbait.» «…τα λαβράκια στην λίμνη της περιοχής μου ήτανε το ίδιο ανυπόμονα να ρίξουν μια πιο κοντινή ματιά στο νέο μου τεχνητό όσο και εγώ να τους το δείξω. Του αλλάξανε τα φώτα. Ζούσα ακριβώς στην ακτή εκείνης της λίμνης για περισσότερα από 30 χρόνια. Μερικά από τα καλύτερα ψαρέματα που έκανα εκείνο το διάστημα γίνανε όταν τα ψάρια είδανε το spinnerbait μου για πρώτη φορά» «….Αργότερα είχα μια ακόμα τέτοια εμπειρία όταν το Sluggo έκανε την πρώτη του εμφάνιση….» «…Λίγο πολύ το ίδιο έγινε και με την πρώτη φορά που χρησιμοποίησα το ChatterBait…» Αναγνωρισμένος ψαράς ειδικευμένος σε λαβράκια και panfish («τηγανίσια» ψάρια) Stan Fagerstrom (από ifish.net) Φίλε μου, είσαι μια σεζόν πίσω από τους ηγέτες? Αυτό είναι καίριο, είναι ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ πλεονέκτημα που έχουν οι επαγγελματίες ψαράδες στο «γήπεδο» και οι περισσότεροι δεν το αντιλαμβάνονται. Απλούστατα ΠΡΕΠΕΙ να ρίχνεις νέα δολώματα στα ψάρια όσο πιο συχνά μπορείς. Νέα, Νέα, Νέα. Δεν μπορώ να γίνω πιο σαφής. Λάθος Νο3 – Καταπίνοντας περισσότερα τεχνητά από τα ψάρια. Τι σημαίνει αυτό? Ένας φίλος ψαράς μου είπε κάποια στιγμή μια ιστορία από ένα ψάρεμα που έκανε σε τοπική λίμνη για λαβράκια. Είχε διαβάσει στην εφημερίδα ότι τα νερά είχανε ανέβει και τα λαβράκια χτυπούσανε σε topwater τεχνητά επάνω από τα grassy flats (σημ. προφανώς αναφέρεται σε εκτάσεις σκεπασμένες με χόρτα οι οποίες καλύφθηκαν με νερό) οπότε κατέβηκε να τσεκάρει τι παίζει. Στον δρόμο τηλεφώνησε σε κατάστημα ειδών αλιείας για να πάρει πληροφορίες για το τι τεχνητά να χρησιμοποιήσει. Αφού πήρε μερικά Rebel Teeny Poppers, έφτασε στην λίμνη για να βρει άλλους 6 τύπους να βιτσιάζουν με τα ίδια δολώματα. Κάποια ευκαιριακά ψάρια είχανε πιαστεί αλλά ο David επέλεξε να αφήσει τα teeny poppers στο κουτί του και αντ’ αυτού ψάρεψε με ένα φτιαγμένο στην περιοχή McGrath shallow minnow σε έντονο κίτρινο και πράσινο χρώμα. Σαν αποτέλεσμα ανταμείφθηκε με έναν αριθμό καλών ψαριών ο οποίος περιλάμβανε και ένα specimen 55 εκατοστών. Υποψιάζομαι ότι το κατάστημα ειδών αλιείας θα ανταμείφτηκε από μια ομάδα ψαράδων που θα πετάχτηκαν για να στοκάρουν τεχνητά McGrath! Τι προσπαθώ να πω. Από πού παίρνετε τις συμβουλές σας για το τι τεχνητό να χρησιμοποιήσετε και πότε? Από την εφημερίδα? Από δημοφιλή περιοδικά αλιείας? Από ιστοσελίδες? Από τον τύπο στο κατάστημα αλιείας? Αυτοί είναι όλοι καλοί οδηγοί για να σας πουν σε τι τρώγανε τα ψάρια εχθές. Έχετε παρακολουθήσει και θαυμάσει ένα πυκνό κοπάδι από μικρά ψάρια με πόση χάρη κινούνται σαν ομάδα, σαν να εκτελούν χορογραφία? Γυρνάει το ένα και γυρνάνε όλα. Που και που ένα αρπακτικό θα κάνει ντου και τα ψαράκια θα σκορπίσουν για λίγο, πριν ξαναμαζευτούν και κινηθούν σε διαφορετική κατεύθυνση. Έτσι επιλέγουν τεχνητά και οι ψαράδες. Τρέχουν σαν κοπάδι στο πιο τελευταίο και κορυφαίο τεχνητό που προωθείται από τα αστέρια του σπόρ ή από ειδικούς του marketing ή από φήμες ότι πιάνονται ψάρια με αυτό. Κάθε φορά που ένα αστέρι αλλάζει κατεύθυνση αυτό κάνουν και οι μάζες. «Το βασικό μου τεχνητό ήτανε ένα νέο Strike King Red Eye Shad, ένα lipless crankbait» «Έπιασα μερικά λαβράκια σε ένα Flat Shad, ένα custom crankbait που κατασκευάστηκε στο κατάστημα για τα custom τεχνητά της Strike King» Ο Kevin Van Dam, σε μια συνέντευξη την τελευταία μέρα του τουρνουά Bassmaster Classic του 2010 Καθίστε ένα λεπτάκι και φανταστείτε τι θα έγινε στις πωλήσεις των Strike King Red Eye Shads αφού ο Kevin Van Dam έκανε την παραπάνω δήλωση την ημέρα που νίκησε το 2010 Classic και τσέπωσε μισό εκατομμύριο δολάρια σε βραβείο! Τι καλύτερη απόδειξη υπάρχει ότι το τεχνητό που σχεδίασε ο ίδιος σαν μέλος της ομάδας Strike King ήτανε νικητής! Και υπάρχουν 2 λέξεις κλειδιά στην δήλωσή του, που έχω υπογραμμίσει. ΝΕΟ και CUSTOM. Τώρα. Πόσοι άνθρωποι τρέξανε και αγοράσανε red eye shads? Άρα πόσα λαβράκια θα εκπαιδευτούν ώστε να μην τρώνε red eye shads τις επόμενους μήνες? Καθώς και flat shad για τον ίδιο λόγο. Ει, αυτά είναι φοβερά τεχνητά και θα πιάσουν πολλά ψάρια τα ερχόμενα χρόνια. Αλλά εάν ξεκινήσεις να τα χρησιμοποιείς σήμερα έχουν αρχίσει ήδη να ξεθυμαίνουν και θα γίνεται όλο και πιο δύσκολο το να κοροϊδέψεις ψάρια με αυτά τα επόμενα χρόνια. Σκέψου αυτό: Τώρα που ο Kevin έχει κερδίσει το Classic με κάτι που μπορεί να περιγραφεί ως special τεχνητό φαντάσου αυτός και η ομάδα Strike King να αράξει λέγοντας: «Λοιπόν, έχουμε έναν νικητή τώρα. Η σκληρή δουλειά έγινε, θα συνεχίσουμε να κερδίζουμε Classics με το παλιό καλό Red Eye Shad! Δεν υπάρχει ανάγκη να κάνουμε άλλη εξέλιξη προϊόντος, είμαστε στον εύκολο δρόμο» Φυσικά όχι. Οι τύποι είναι έξυπνοι. Είχανε ξεκινήσει την εξέλιξη νέων δολωμάτων πριν ακόμα από την νίκη του KVD στο Bassmaster. Όπως κάθε εμπορικό τεχνητό, το Red Eye Shad έχει ημερομηνία λήξης. Σίγουρα θα εξακολουθήσει να βγάζει ψάρια για πάντα αλλά οι ρυθμοί θα πέφτουν όσο περισσότερο χρησιμοποιείται. Λάθος Νο4 – Δεν καταλαβαίνουμε την έννοια value for money Τώρα, το ξέρω ότι ξύνετε τα κεφάλια σας με αυτό. Σίγουρα μπορούμε να εντοπίσουμε μια ευκαιρία, δεν μπορούμε? Και τι σχέση έχει αυτό με το lure fishing? Λοιπόν, οι περισσότεροι από εμάς διαθέτουμε ένα συγκεκριμένο budget, και όλοι ξέρουμε ότι χρειαζόμαστε μια μεγάλη γκάμα τεχνητών για καλύψουμε όλες τις δυνατές συνθήκες, οπότε όλοι προσπαθούμε να αγοράσουμε την καλύτερη συλλογή από τεχνητά. Οι περισσότεροι από εμάς δηλαδή. Το πρόβλημα είναι ότι στην αναζήτηση για τα σωστά τεχνητά στο σωστό κόστος, συχνά κάνουμε επιλογές οι οποίες μειώνουν τη δυνατότητά μας να πιάνουμε ψάρια. Εάν το σκεφτούμε λίγο περισσότερο, ο τρόπος με τον οποίο ένας σοβαρός lure fisherman αντιλαμβάνεται το value for money είναι τελείως διαφορετικός από αυτόν των ορδών. Για μια ακόμη φορά, επιτρέψτε μου να σας εξηγήσω. Στα μάτια μου υπάρχουν τρείς κατηγορίες τεχνητών: «Πολύ φθηνά», «Μεσαίας κατηγορίας» και τα "High-end". Πολύ φθηνά Τεχνητά Όλοι έχουμε μερικά στο κουτί μας, τα οποία συνήθως μας τα δώσανε φίλοι και αγαπημένοι που παρά τις καλές τους προθέσεις, δεν αντιλαμβάνονται το ψάρεμα. Είναι εισαγόμενα από χώρες όπου τέτοια μικρά αντικείμενα μπορούν να παραχθούν σε μεγάλες ποσότητες και με πολύ μικρό κόστος. Ο έλεγχος ποιότητας είναι ελλιπής. Θα τα βρείτε στο κουτί με τις προσφορές στο κατάστημα ειδών αλιείας, ή σε πολυκατάστημα ή σε σταθμό service ή σε εκπτωτικό κατάστημα ειδών αλιείας. Είναι συνήθως από εταιρίες μη αναγνωρίσιμες και διαθέτουν αγκίστρια και split rings κατώτερης ποιότητας ενώ γενικά είναι κακοφταγμένα. Ο παππούς μου δεν ψάρευε πολύ, αλλά θυμάμαι κάποια Χριστούγεννα που μου έδωσε ένα αστραφτερό τεχνητό που έδειχνε όμορφο και το πήρε το μάτι του κατά την ώρα που έκανε τα Χριστουγεννιάτικα ψώνια. Φυσικά ήμουνα ευγνώμων που με σκέφτηκε και δέχθηκα το τεχνητό με μεγάλο ενθουσιασμό. Αλλά προτού ακόμα βγάλω το τεχνητό από το κουτί του και το δέσω στην άκρη της πετονιάς μου ήξερα τι θα συμβεί. Το τεχνητό δεν έκανε καλή πλεύση και δεν μπορούσα να το κάνω να δουλέψει, διέθετε αγκίστρια και split rings για τα σκουπίδια και ήτανε τυπικό τεχνητό από το πανέρι το οποίο πέταξα μετά από δύο βολές. Κανά δυό μήνες αργότερα βρέθηκα να ψαρεύω με τον παππού μου και κατάλαβα την απογοήτευση στην φωνή του όταν παρατήρησε ότι το δώρο του δεν ήτανε στο κουτί μου με τα ψαρικά. «Α, ναι! Έπιασα ένα σωρό ψάρια με αυτό! Τελικά το έχασα όταν το έσπασε ένα πολύ μεγάλο ψάρι!» Η διάθεσή του ανέτεινε και ένιωσα ότι κατάφερα να αποφύγω να τον πληγώσω. Μαντεύετε τι πήρα για τα γενέθλιά μου τον επόμενο χρόνο? Δεν υπάρχει κανένας καλός λόγος να αγοράσετε και να χρησιμοποιήσετε αυτά τα τεχνητά. Είναι φθηνά και φτιαγμένα για τις μάζες που δεν είναι διορατικές και δεν γνωρίζουν πολλά πράγματα για το πώς θα βελτιώσουν το ψάρεμά τους. Τα πολύ φθηνά τεχνητά τείνουν να έχουν πολύ μικρή αξία γιατί είναι συνήθως κακοφτιαγμένα, έτσι τα αγκίστρια λυγίζουν ή σπάνε, τα split rings σκουριάζουν ή σπάνε, η μπογιά ξεφλουδίζει και τα σώματα ξεκολλάνε όταν έρθουν σε επαφή με βράχια ή σκαλώματα. Επιπροσθέτως σπάνια έχουν αξιοπρεπή πλεύση και συχνά δεν μπορούν να διαμορφωθούν ώστε να πλεύσουν σωστά. Και κλείνω με το ότι παράγονται μαζικά και πλημμυρίζουν την αγορά. Αυτό σημαίνει ότι ο οποιοσδήποτε ψαράς του Σαββατοκύριακου τα πετάει μπροστά από τα ψάρια. Και σαν να μην έφταναν αυτά, τα ψάρια έχουν εκπαιδευτεί. Δεν υπάρχει περίπτωση να πιάσετε συστηματικά ψάρια με αυτά τα τεχνητά ειδικά σε νερά που ψαρεύονται πολύ. Πετάξτε τα. Τεχνητά μεσαίας κατηγορίας. Αυτά είναι καλοφτιαγμένα, καλύτερης ποιότητας από αναγνωρίσιμους κατασκευαστές και συνήθως τιμολογούνται ανάλογα. Τα βρίσκουμε σε καλύτερα καταστήματα αλιείας όπου πολύ συχνά καλύπτουν όλο τον τοίχο και πωλούνται από $5 έως $25 το καθένα. Μιλώντας γενικά, αυτά είναι τεχνητά που επιλέγουν οι περισσότεροι άνθρωποι που σχετικά σοβαροί στο να πιάσουν ψάρια. Rapala, Mann's, Strike King, Rebel, Luckycraft είναι κάποια παραδείγματα και υπάρχουν χιλιάδες ακόμα. Αν και αυτά τα τεχνητά παράγονται μαζικά, είναι πιο προσεγμένα στη λεπτομέρεια από τα πολύ φθηνά και μπορούν αμέσως να ρυθμιστούν στο να πλέουν σωστά, ακόμα και εάν δεν το κάνουν «από το κουτί τους». Αγκίστρια και split rings είναι συνήθως (αλλά όχι πάντα) καλύτερης ποιότητας ενώ τα σώματα είναι πιο καλοφτιαγμένα και ανθεκτικά. Αυτά τα τεχνητά είναι καλύτερα από τα πολύ φθηνά που μόλις συζητήσαμε αλλά έχουν ένα μεγάλο μειονέκτημα – παράγονται και αυτά μαζικά, κάτι το οποίο σημαίνει ότι χρησιμοποιούνται ευρέως από πολλούς ψαράδες σε πολλούς ψαρότοπους, και όπως ήδη συζητήσαμε, αυτό σημαίνει ότι τα ψάρια εκπαιδεύονται οπότε τα τεχνητά γίνονται λιγότερο αποτελεσματικά με το χρόνο. Όπως το βλέπω εγώ, τα παραπάνω κάνουν τα μεσαία τεχνητά να είναι καλύτερη επιλογή από τα πάμφθηνα γιατί τουλάχιστον ξέρεις ότι πλέουν σωστά και ότι υπάρχει κάποια πιθανότητα να πέσει ένα ψάρι. Εάν πιαστεί ένα ψάρι υπάρχει επιπλέον μια καλή πιθανότητα να αντέξουν μέχρι το ψάρι να βγει. Τεχνητά High-end Αυτά είναι οι Μαζεράτι του κόσμου των τεχνητών. Είναι χειροποίητα, βαμμένα με το χέρι, καταπληκτικά σχεδιασμένα και κατασκευασμένα και γενικά φτιαγμένα από τα καλύτερα υλικά. Δεν θα βρείτε συνήθως αυτά τα τεχνητά στα καταστήματα ειδών αλιείας· εάν θέλετε να τα αγοράσετε θα πρέπει να πάτε κατευθείαν στον κατασκευαστή μέσω του Google ή του ebay. Οι περισσότεροι από αυτούς τους κατασκευαστές είναι μικροί σε μέγεθος και βγάζουν κάθε χρόνο μερικές εκατοντάδες ή χιλιάδες τεχνητά. Υπολογίστε να πληρώσετε από $25 έως και $300 για αυτά τα τεχνητά. Όχι, δεν αστειεύομαι, έως και $300. Για την ιστορία όσο μεγαλώνει το κόστος τόσο περισσότερο ενδιαφέρουν συλλέκτες παρά σοβαρούς ψαράδες. Αξίζουν τα λεφτά τους? Λοιπόν, αυτό πρέπει να το αποφασίσει ο καθένας μόνος του αλλά το ξέρω ότι προτιμώ να πληρώσω $25 ή $30 για ένα custom τεχνητό που τα ψάρια δεν το έχουν ξαναδεί και με το οποίο αισθάνομαι σιγουριά ότι θα πιάσω ψάρια, παρά να πληρώσω τα ίδια για 10 φθηνά τεχνητά που είναι απίθανο να πιάσουν ψάρια. Ποιο σας φαίνεται ότι κοστίζει περισσότερο εσάς? «…Αυτά ήτανε χειροποίητα custom ξύλινα τεχνητά που πωλούτανε τότε για $20 έως $50 το κομμάτι. Ήτανε hot εκείνη την εποχή στα σιρκουί των επαγγελματικών τουρνουά λόγω της δυνατότητάς τους να πιάνουν καλά ψάρια…» «…Ξεκίνησα να πιάνω μερικά από τα μεγαλύτερα ψάρια της καριέρας μου σε αυτά τα ξύλινα δολώματα. Μερικές από τις μεγαλύτερες νίκες της καριέρας μου ήτανε με αυτά τα δολώματα…» Rick Clunn, 4 φορές νικητής του Bass Master Classic αναφορικά με τα custom squared billed crankbaits που χρησιμοποίησε και εξέλιξε το 1976. Για να συγκρίνουμε τη δήλωση του Rick Clunn, $20 έως $50 το 1976 ισοδυναμούν με $74 έως $186 σημερινά χρήματα. Αφήνοντας στην άκρη τα $186 πόσους τύπους ξέρετε που ξοδεύουν $74 για ένα τεχνητό? Όχι πολλούς θα φαντάζομαι. Σκεφτείτε ότι ούτε το catch & release, ούτε η πίεση από την αλιεία ήτανε τόσο μεγάλα το 1976 οπότε τα ψάρια ήτανε πολύ λιγότερο εκπαιδευμένα. Και πάλι, ο Rick αξιολόγησε ότι τα τεχνητά αυτά δικαιολογούσαν το κόστος τους και τελικά του κέρδισαν το Bass Master Classic Προβλέπω ποια θα είναι η επόμενη ερώτησή σας. «Άρα εάν τα high-end τεχνητά είναι τόσο σημαντικά, πως και τον τελευταίο καιρό οι επαγγελματίες κερδίζουν τουρνουά με τεχνητά μεσαίας κατηγορίας? Ο Van Dam κέρδισε το 2010 Classic με ένα τεχνητό από το ράφι το οποίο πουλιέται περίπου $5.50 συν ταχυδρομικά!» Έξοχη ερώτηση. Μην ξεχνάτε ότι τα τεχνητά μεσαίας κατηγορίας που χρησιμοποιούν οι επαγγελματίες έχουν σχεδιαστεί με δικές τους προτάσεις, για να καλύψουν τις δικές τους προσωπικές ανάγκες και στυλ. Και το πιο σημαντικό, έχουν το αβαντάζ να τα τεστάρουν διεξοδικά και να τελειοποιήσουν τη χρήση τους σε τουρνουά ΠΡΙΝ τα έχουν δει πολλά ψάρια. Με λίγα λόγια, οι επαγγελματίες χρησιμοποιούν τα τεχνητά αυτά σε ένα στάδιο της εξέλιξής τους όπου έχουν τα ίδια πλεονεκτήματα με τα custom – είναι νέα για τα ψάρια. Μόλις τα τεχνητά παραχθούν μαζικά και βγουν στην αγορά σε μεγάλους αριθμούς τα ψάρια συνηθίζουν να τα βλέπουν και χρόνο με το χρόνο γίνονται όλο και λιγότερο αποτελεσματικά. Εκτός και εάν είσαι στο άβατο της επαγγελματικής αλιείας είναι απίθανο να έχεις τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσεις αυτά τα τεχνητά πριν πλημμυρήσουν την αγορά.