Βραδινό ψάρεμα στην Εύβοια

Παρασκευή απόγευμα. Ο καιρός μας έχει κάνει πια την χάρη και έχει σταματήσει να βρέχει. Αμέσως σκεφτήκαμε ότι μάλλον θα γυαλόσουν λαβράκια όποτε με μερικά τηλεφωνήματα η εξόρμηση κανονίστηκε. Στις έξι και μίση ο Θάνος κάτω από το σπίτι μου με φορτωμένο αμάξι με βοήθησε και φορτώσαμε και το δικό μου εξοπλισμό. Είχα αποφασίσει να ψαρέψω με την τεχνική του Bolognese πράγμα που μου ήταν μια επιθυμία αφού το καλάμι που είχα αγοράσει πέρσι δεν είχα προλάβει να το χαρώ όπως ήθελα. Κατευθείαν λοιπόν πάμε περνάμε biggatine και ξεκινάμε. Μετά από καμία ώρα έχουμε φτάσει στον προορισμό μας αλλά για κακή μας τύχη βλέπουμε ότι στο μέρος υπάρχουν αρκετοί ψαράδες όποτε μετά από κουβέντα αποφασίζουμε και με την ανοχή των υπολοίπων να στριμωχτούμε λίγο προκειμένου να μπορέσουμε να κάνουμε κι εμείς το ψάρεμα μας. Άλλωστε ήμασταν σίγουροι ότι οι υπόλοιποι μόλις έπεφτε ο ήλιος θα τα μάζευαν και για μας το βράδυ ήταν μεγάλο. 

Αρχίζουμε και στήνουμε το εξοπλισμό μας προσεκτικά χρησιμοποιώντας ένα τρίποδο για να στήσουμε τα καλάμια μας και τις αρματωσιές μας αφού κάνεις από τους δυο δεν είχε προλάβει να τις ετοιμάσει από το σπίτι. Το καλάμι που θα χρησιμοποιούσα ήταν ένα tubertini concept SP μήκους 7 μέτρων με φορετή μύτη, το οποίο μου το είχε προτείνει και δώσει ο φίλος και μέντορας μου Γιάννης Γιατράκος. Η αρματωσιά που επέλεξα να κάνω ήταν σταθερή μια και το μέρος δεν είχε πολύ βάθος (περίπου 4 μέτρα) και σε μήκος περίπου δυο οργιές με παράμαλλο περίπου ένα μέτρο. Επέλεξα έναν φελλό για την τεχνική, βάρους 6 γραμμαρίων και από κάτω του τοποθέτησα μια τορπίλη 3 γραμμαρίων και στην συνέχεια ξεκινώντας από την θηλιά της μάνας τοποθέτησα ανά τρία και σε απόσταση 20εκ. μεταξύ τους μολυβάκια 0,20 γραμμαρίων εκτός από αυτά που ήταν κάτω από την τορπίλη που ήταν δυο. Έτσι το σύνολο του ερματισμού μου ήταν στα 5,80 γραμμάρια ξέροντας ότι ο φελλός που είχα επιλέξει είχε εξαιρετική άνωση και χρειαζόταν ερματισμό με ακρίβεια. Τέλος επέλεξα ένα αγκίστρι 12αρι με κρίκο δένοντας τον με τον αγαπημένο μου κόμπο (knotless knot) και κάνοντας μια ίδια θηλιά με αυτή της μάνας (χρησιμοποιώντας το ειδικό εξαρτηματάκι) ένωσα μάνα και παράμαλλο θηλιά – θηλιά. 

Έτοιμος λοιπόν και αφού ξεκίνησα να στήσω καρέκλα να ανοίξω απόχη παρακολουθούσα τον Θάνο μα στήνει τον εξοπλισμό του ο οποίος είχε αποφασίσει να ψαρέψει με εγγλέζικη τεχνική αλλά με φελλό από bolo κάτι που είχα καταλάβει ότι ήταν μια από τις αγαπημένες του μεθόδους. Αμέσως μετά επιμελήθηκε με μεγάλη προσοχή την σπιτική μαλάγρα που είχε φτιάξει με δυνατά αρώματα όμως του ξέφυγε λίγο το νερό όποτε για καλή μας τύχη είχα μαζί μου τριμμένη φρυγανιά και την έσφιξε όπως έπρεπε δημιουργώντας την τέλεια παγίδα. Δειλά δειλά λοιπόν ξεκινήσαμε να μαλαγρώνουμε μέσα από την κλασική γκρίνια των υπολοίπων ψαράδων που μας έλεγαν ότι ταΐζουμε τα ψάρια και θα τα χορτάσουμε μη ξέροντας ότι τα ψάρια δεν είχαν έρθει ακόμα και εμείς με αυτόν τον τρόπο τα καλούσαμε. 

Αρχίσαμε λοιπόν να δολώνουμε και να ρίχνουμε. Τα ρεύματα δεν ήταν λίγα αλλά δεν ήταν και απαγορευτικά για να μπορούμε να καταλαβαίνουμε τις τσιμπιές. Οφείλω να ομολογήσω πως ο Θάνος άρχισε να δυσκολεύεται αρκετά έως πολύ από τον γραφικό πιτσιρίκα με ένα απίκο της κακιάς ώρας και κοινό όλη του την οικογένεια και φίλους και στο πεζούλι ο πατέρας του με ακρούλα περήφανος καμάρωνε των γιο του που δυστυχώς δεν τον είχε μάθει ότι ο φελλός στο απίκο πρέπει να έχει βάρος για να στέκεται όρθιος, ο οποίος επίμονα έριχνε πλάγια εμποδίζοντας τον Θάνο να πραγματοποιεί βολές με ασφάλεια καθώς και να μαζεύει χωρίς να υπάρχει κίνδυνος να μπερδευτεί η αρματωσιά του. Βέβαια στο τέλος το μόνο που καταφέραμε, κάνοντας όσο πιο ευγενικά μπορούσαμε (αφού είχαμε πάει μετά από αυτούς), κάποιες συστάσεις στον νεαρό τουλάχιστον να ρίχνει στην ευθεία του, ήταν να γυρίσει ο πατέρας προστατεύοντας τον γιο του και να μας την πει. Αυτό το αναφέρω διότι νομίζω ότι αξίζει να σημειωθεί η απαράδεκτη συμπεριφορά που έχουν κάποιοι τύποι και δυστυχώς την μεταφέρουν και στα παιδιά τους.

Κλείνοντας την παρένθεση, το πρώτο ψάρι δεν άργησε να έρθει και το έφερε πάνω ο Θάνος χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία μιας και ήταν ένα μικρό λαβράκι που είχε πιαστεί από το χείλος. Αμέσως καταλάβαμε ότι η μαλάγρα είχε αρχίσει να ενεργεί. Εκεί λοιπόν που παρακολουθώ τον Θάνο να ξαγκιστρώνει το ψάρι με την άκρη του ματιού μου βλέπω τον φελλό μου να χάνεται και εντελώς αντανακλαστικά σηκώνω το καλάμι μου καρφώνοντας ελαφριά και τα φρένα αρχίζουν την γλυκιά τους μελωδία. Σηκώνομαι λοιπόν όρθιος και φωνάζω τον Θάνο να πιάσει την απόχη. Το ψάρι έδειχνε αρκετά ζωηρό κάνοντας αρκετά κεφάλια και όλοι έχουμε καρφώσει τα μάτια μας στην θάλασσα προσπαθώντας να το δούμε. Μάταια βέβαια διότι το λαβράκι δεν έλεγε να φανεί. Σφίγγω λίγο να φρένα του μηχανισμού μου σηκώνω το καλάμι μου όρθιο και αρχίζω να κοντράρω το ψάρι πια με το καλάμι το οποίο ανταποκρινόταν άψογα. Μετά από λίγη ώρα λοιπόν το κεφάλι του φάνηκε στον αφρό και τότε τα πράγματα έγιναν εύκολα αφού πλησιάζοντας το προς τα έξω ο Θάνος με έξοχο απόχιασμα πήρε το ψάρι από το νερό αποκαλύπτοντας σε όλους ένα λαβράκι περίπου στο κιλό. Η χαρά μας μεγάλη καθώς η ομαδική δουλειά είχε αποφέρει καρπούς. Έβαλα λοιπόν το ψάρι στον κιούρτο μου ενώ ο Θάνος συνέχισε να μαλαγρώνει. 

Το φως της ημέρας άρχισε σιγά σιγά να χάνεται και τοποθετήσαμε sialum για να υποδεχτούμε το σκοτάδι. Μόλις ο ήλιος χάθηκε πίσω από ένα λόφο που είχαμε στο πλάι μας ο φελλός μου χάνεται για δεύτερη φορά αρκετά πιο βίαια από την πρώτη αλλά αυτή τη φορά ήμουν έτοιμος και σηκώνοντας το καλάμι μου καρφώνω αλλά δέχομαι παράλληλα μεγάλη αντίσταση και τα φρένα μπαίνουν σε λειτουργία δίνοντας πολλά μέτρα από την μάνα του μηχανισμού. Ακλουθώντας την πεπατημένη ο Θάνος τρέχει και αρπάζει την απόχη ενώ εγώ όρθιος έχω αρχίσει την μάχη με το ψάρι. Το αισθανόμουν αρκετά βαρύ και στην αρχή είπα στον Θάνο ότι δυσκολεύομαι αρκετά να το παλέψω υπολογίζοντας πάντα και το 16αρι παράμαλλο το οποίο είχε φάει ήδη αρκετό ζόρι από το πρώτο ψάρι. Όμως τα φρένα του μηχανισμού μου λειτούργησαν άψογα και η παραβολή του καλαμιού για μια ακόμα φορά κατάφεραν να φέρουν το ψάρι στον αφρό μετά από μια ομολογουμένως άξια μάχη. Ο Θάνος υπό το έργον απόχιασε με ευκολία και το δεύτερο λαβράκι που ήταν αρκετά πιο μεγάλο από το πρώτο, όπου εκεί καταλάβαμε ότι το πρώτο ήταν περίπου 750αρι ενώ αυτό πλησίαζε άνετα το κιλό και ήταν αρκετά παχύ.

Νοιώθοντας απόλυτα ικανοποιημένος ήταν σαν να είχα τελειώσει το ψάρεμα μου, και χαλαρώνοντας άναψα ένα τσιγάρο δόλωσα και άφησα το καλάμι να ψαρεύει στη βάση του, και άρχισα να συζητάω με τον Θάνο για τα τυχόν λάθη που είχα κάνει παλεύοντας τα θηράματα, μιας και ήταν η πρώτη μου φορά που κοντραρίστηκα με τόσο αξιόλογα και δυνατά ψάρια με αυτή την τεχνική. Δυστυχώς το ψάρεμα το Θάνου δεν πήγαινε και τόσο καλά όσο το ήθελε διότι η οικογένεια δίπλα μας δεν έλεγε να φύγει και η παρουσία τους γινόταν όλο και πιο έντονη βάζοντας μουσική στα κινητά και φωνάζοντας συνέχεια χωρίς να μας υπολογίζουν καθόλου. Παρ’ όλα αυτά είχε πάρει κάποια λαβράκια πιο μικρά σε μέγεθος καθώς και μια ωραία μουρμούρα.

Η νύχτα είχε έρθει και η ενοχλητική οικογένεια αποφάσισε να εγκαταλείψει το μέρος γεμίζοντας μας με αισιοδοξία μιας και εκτός από το ψάρεμα θα βρίσκαμε και την ησυχία μας ακούγοντας μόνο την θάλασσα και τα απόνερα που άφηναν τα κυνηγιάρικα.

Τότε έρχεται ο Θάνος και μου δείχνει μια σαρδέλα που είχε πάρει από τον ψαρά του, την οποία μου έδειξε πως την φιλετάρουμε και με ποιον τρόπο την δολώνουμε στα μικρά αγκίστρια της εγγλέζικης τεχνικής. Ήθελε να δοκιμάσει και κάτι άλλο γιατί τα ψάρια είχαν σταματήσει να τρώνε εδώ και ώρα. Δεν περνάει λοιπόν ένα τέταρτο και του φωνάζω ότι ο φελλός του δέχεται τσιμπήματα κάπως περίεργα, και εκείνος τρέχει πάνω στο καλάμι του και περιμένοντας την επόμενη επίθεση καρφώνει το ψάρι αγνώστων στοιχείων αλλά μετά από μια δυνατή κόντρα το παράμαλλο κόβεται και μετά από τα κατάλληλα για την περίσταση γαλλικά διαπιστώνουμε ότι το αγκίστρι έχει κοπεί μαζί με ένα κομμάτι από το παράμαλλο καταλαβαίνοντας ότι ένα βίαιο γοφάρι είχε καταβροχθίσει την σαρδέλα μαζί με το παράμαλλο. 

Αλλάζοντας αγκίστρι ο Θάνος εγώ σηκώνω για να αλλάξω δολωσιά και ρίχνουμε ταυτόχρονα σχεδόν δίπλα δίπλα και όπως μιλάμε για το άτιμο γοφάρι ο φελλός του Θάνου χάνεται και μετά από δευτερόλεπτα εξαφανίζεται και ο δικός μου. Εδώ λοιπόν είχε αχίσει για μένα η τελική μάχη και για καλή μου τύχη ο Θάνος μου είπε ότι το λαβράκι που έχει μπορεί να το παλέψει και χωρίς απόχη διώχνοντας μου αρκετό άγχος. Πράγματι λοιπόν ο Θάνος έφερε με ευκολία το ψάρι του πάνω και στη συνέχεια πιάνει αμέσως την απόχη αφού καθώς πάλευε το δικό του, έβλεπε ότι το καλάμι μου είχε λυγήσει πολύ και ούτε ψάρι φαινόταν ούτε φελλός και ο μόνος ήχος που ακουγόταν μέσα στη νύχτα ήταν για μια ακόμη φορά τα φρένα του μηχανισμού μου. Η μάχη κράτησε περίπου στα δέκα λεπτά παίρνοντας μεγάλα κεφάλια από το ψάρι. Σιγά σιγά και ακλουθώντας και κάποιες συμβουλές του Θάνου που είχε πιο καθαρό μυαλό από εμένα κατάφερα και έφερα στην επιφάνεια το λαβράκι το οποίο ήταν πάνω από κιλό αλλά όχι τόσο παχύ όπως τα προηγούμενα αλλά πιο μακρύ.

Στη συνέχεια αφού εγώ είχα βιώσει μια απρόσμενη νύχτα, ο Θάνος πήρε ένα πολύ δυνατό χτύπημα και σήκωσε ένα μισόκιλο λαβράκι φέρνοντας με και μένα στη δύσκολη και υπεύθυνη θέση του αποχιαστή μιας και το ψάρι εάν και μικρό ήταν παρά πολύ δυνατό μη σας πω πιο δυνατό και από όλα τα ψάρια που πήραμε αυτή τη βραδιά.

Έχοντας λοιπόν τελειώσει το ψάρεμα μας μαζέψαμε το εξοπλισμό μας και τα σκουπίδια μας και αποφασίσαμε να βγάλουμε κάποιες αναμνηστικές φωτογραφίες για να κρατήσουμε αυτήν την βραδιά αλλά και για την μοιραστούμε με όλους εσάς. Απόλυτα ικανοποιημένοι μπήκαμε στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε για την επιστροφή, κανονίζοντας για την επόμενη εξόρμηση.

Κάτι μου λέει ότι το κυνήγι άρχισε.