Βασικές αρματωσιές για τη bolognese τεχνική...από τον Γιάννη Γιατράκο

Κείμενο - φωτογραφίες: Γιάννης Γιατράκος

σχήμα 1

Γνωρίζοντας τις συνθήκες που θα ψαρέψουμε και ανάλογα τον εξοπλισμό που διαθέτουμε, καθορίζουμε πρώτα το πάχος της πετονιάς της μάνας και κατόπιν επιλέγουμε το παράμαλλο. 

Ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν θα αποφασίσουμε και το είδος του φελλού που θα μοντάρουμε στην πετονιά μας, έχοντας υπόψη μας πάντα τη χαρακτηριστική καχυποψία με την οποία τρώει ο κέφαλος. 

Στη συνέχεια, το μήκος του bolognese καλαμιού και το βάθος του σημείου που βρισκόμαστε, είναι αυτό που θα μας υποδείξει αν θα φτιάξουμε σταθερή ή συρόμενη αρματωσιά...

       

Στο σχήμα 1 η σταθερή αρματωσιά μας έχει τη μέγιστη ευαισθησία και αποδίδει πολύ καλά στο κατέβασμα προς το βυθό, λόγω της αργής ταχύτητας, προσελκύοντας τα ψάρια να τσιμπήσουν άφοβα. Σ’ αυτό συμβάλλει το άπλωμα των μολυβιών σε όλο το μήκος της αρματωσιάς.

  

Στο σχήμα 2, η αρματωσιά μας είναι πάλι για σταθερό τύπο φελλού και η διαφορά βρίσκεται στο σχήμα του, καθώς ο στρογγυλός φελλός είναι για θάλασσα με κυματισμό. Εναλλακτικά, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε φελλό με στρογγυλό σχήμα στο πάνω μέρος του και μακρόστενο στο κάτω για μεγαλύτερη ευαισθησία - αντίσταση στο τσίμπημα.

     

Τέλος, στο σχήμα 3, ο φελλός είναι συρόμενος και είναι για χρήση σε βαθιά νερά ή σε σημεία όπου το μήκος του καλαμιού είναι μικρότερο από το βάθος και δε  μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε σταθερό φελλό. Με τη τοποθέτηση της τορπίλης χαμηλά, το δόλωμά μας κατεβαίνει γρήγορα στο βάθος που θέλουμε και αποφεύγουμε τα μικρόψαρα στα μεσόνερα και την επιφάνεια ενώ αλλάζοντας το ερμάτισμα με τη τορπίλη ψηλά και το άπλωμα προς το αγκίστρι, η αρματωσιά μας "κατεβαίνει" γρήγορα μέχρι το βάθος που θέλουμε και μετά "απλώνει" για καλύτερη παρουσίαση. Σε όλες τις περιπτώσεις, το μεγαλύτερο μήκος απλώματος των μολυβιών, σημαίνει καλύτερη παρουσίαση ενώ όσο καλύτερο ζύγισμα έχουμε δώσει στο φελλό, τόσο αυξάνουμε την ευαισθησία στο τσίμπημα πονηρεύοντας λιγότερο τα καχύποπτα ψάρια...

σχήμα2

σχήμα 3

Η χρήση του μακρόστενου φελλού αποδίδει καλύτερα, λόγω σχήματος, στο νερό. Το μήκος του παράμαλλου, εξαρτάται κυρίως από τη διάμετρο που θα χρησιμοποιήσουμε και μπορεί να φτάσει μέχρι τα δύο μέτρα. Όσο μικραίνει σε διάμετρο, τόσο μπορεί να μεγαλώσει σε μήκος για να έχουμε μεγαλύτερη ελαστικότητα. Αν τα ψάρια που απευθυνόμαστε είναι κυρίως κέφαλοι ή τσιπούρες σε λιμάνι με θολά νερά, μπορούμε πάνω στο παράμαλλο να τοποθετήσουμε πολύ μικρά μολύβια (0,060 - 0,070 γραμ.,) σε ίσες αποστάσεις μεταξύ τους με το πρώτο να ξεκινάει στα 50 εκατοστά από το αγκίστρι. Μ' αυτό το τρόπο, τα ανεπαίσθητα τσιμπήματα του κέφαλου μπορούν να γίνουν αντιληπτά άμεσα, γιατί το παράμαλλο "στέκεται" κάθετα και κυρίως τα μολύβια αυτά, δεν ενοχλούν τα ψάρια με το μέγεθός τους. Το ερμάτισμα του φελλού, μπορεί να αλλάξει και χρησιμοποιώντας άλλον με μεγαλύτερο ερμάτισμα (2 - 3 - 4 γραμμαρίων) θα φτιάξουμε αντίστοιχα και το άπλωμα των μολυβιών στη μάνα του μηχανισμού. Μεγαλύτερο μήκος απλώματος μολυβιών, πρακτικά σημαίνει πιο αργό κατέβασμα της αρματωσιάς στο βυθό και μεγαλύτερη ευαισθησία. Συγκεντρωμένο ερμάτισμα χαμηλά, σημαίνει γρήγορο κατέβασμα του δολώματος στο επιθυμητό βάθος και λιγότερη ευαισθησία, ειδικά σε καχύποπτα ψάρια όπως η τσιπούρα. Φυσικά, τα παραπάνω εξαρτώνται άμεσα από τις καιρικές συνθήκες και την ύπαρξη ή μη ρευμάτων στη θάλασσα.

πηγή